Anna CzerwińskaRydel Books

ulek był niezwykłym bratem dla małej Irenki. Każda chwila z nim była intensywna, swoista, magiczna. W kuchni warzył tajemnicze „miszkulancje”, w tekturowym pudełku miał kawałek dżungli z prawdziwym wężem i całkiem sam, jako zaledwie dziesięcioletni chłopiec, wybrał się w podróż do… Ameryki! Dojechał tylko do Sieradza, na szczęście, bo Irenka bardzo za nim tęskniła i odliczała godziny do jego powrotu. Wrócił, i czary zaczęły się na nowo! Barwna opowieść o dzieciństwie Julka i Irenki Tuwim. On stał się znakomitym poetą, ona – świetną tłumaczką literatury pięknej.

Matylda, roztrzepana i wiecznie potargana marzycielka, ma swój sekret. Codziennie po lekcjach uczy się gry na skrzypcach. Uwielbia to, podobnie jak uwielbia swoją nauczycielkę gry, panią Alicję, i jej kota Gawota. Dziewczynka byłaby w pełni szczęśliwa, gdyby nie to, że mama nic o jej graniu nie wie Ciepła i zabawna opowieść o miłości do muzyki, potrzebie bliskości i o sekretach, które potrafią spowodować wiele niedomówień, ale i zabawnych sytuacji.

Janusz Korczak już jako student i wolontariusz w Czytelni (wówczas jeszcze pod nazwiskiem Henryk Goldszmit), dobrze rozumiał, jak rozmawiać z dziećmi. Jako lekarz, pedagog i pisarz zawsze dopytywał o dziecięce niepokoje i kłopoty, rozumiał smutek dziecka, koił, głaskał, doglądał, aż pojawiał się błysk w dziecięcym oku, hart ducha, przekonanie: umiem, potrafię, chcę! Tak umocnione dzieci wychodziły z Domu Sierot prowadzonego przez Janusza Korczaka, nazywanego Panem Doktorem. Dziecko ma prawo być sobą. Ma prawo do popełniania błędów. Ma prawo do posiadania własnego zdania. Ma prawo do szacunku. Nie ma dzieci – są ludzie.

Ile to jest kęs? Jak to się dzieje, że połykamy jedzenie? Co dzieje się w żołądku? Czy to dobrze, że w jelitach mieszkają bakterie? Po co robimy kupę? Wszystko o tym, co dzieje się z JEDZENIEM w naszym ORGANIZMIE! Zabawny duet ekspertów - Profesor Mądralski i Krowa - bierze bod lupę BRZUCH, by odpowiedzieć na każde pytanie! Wiek przedszkolny to czas w życiu dziecka, w którym kształtują się przyzwyczajenia mające wpływ na jego późniejsze życie. Maluch uczy się odpowiedzialności za swoje zdrowie i nabywa nawyków żywieniowych. Dzięki książce zajrzy w głąb jamy ustnej i przełyku, obejrzy żołądek, przekona się, jak długie są jelita. Dowie się, co dzieje się z każdym kęsem, który zjadamy i jak ważne jest zdrowe odżywianie. Książka w przyjazny, prosty sposób wyjaśnia pojęcia, takie jak: sok żołądkowy, enzymy, wyrostek robaczkowy. Edukacja z humorem. Ilustracje z całym mnóstwem szczegółów. Tekst przyjazny dzieciom. Trwałe, kartonowe strony. W serii: Kłap! Co w zębach zgrzyta Mózg! Co w głowie siedzi

Profesor Jan Czochralski (1885–1953) to wybitny chemik, metaloznawca, wynalazca kierujący niemieckimi laboratoriami przemysłowymi w Berlinie i we Frankfurcie nad Menem, a od 1928 roku, profesor metaloznawstwa Politechniki Warszawskiej. Autor wielu patentów z zakresu metaloznawstwa, w tym na słynny przed wojną „metal B” do łożysk kolejowych. Opracował wiele metod badawczych, z których tzw. metoda Czochralskiego otrzymywania monokryształów zapewniła mu światowy rozgłos i przyczyniła się do rozwoju (a nawet do powstania!) współczesnej cywilizacji elektronicznej. To dzięki temu odkryciu nazwisko Czochralskiego jest najczęściej wymienianym na świecie nazwiskiem polskiego uczonego. Najwyższy czas, by i w Polsce było równie znane i popularne. dr Paweł Tomaszewski, Instytut Niskich Temper atur PAN Wrocław

Czy to prawda, że mózg pracuje nawet wtedy, gdy śpimy? Czy wiesz, że powtarzanie sprzyja zapamiętywaniu? Gdzie znajdują się szare komórki? Czy emocje można zobaczyć? Dlaczego głowa jest twarda? Zabawny duet ekspertów - Profesor Mądralski i Kogut Piejak - bierze bod lupę MÓZG, by odpowiedzieć na każde pytanie! Wiek przedszkolny to czas w życiu dziecka, w którym kształtują się przyzwyczajenia mające wpływ na jego późniejsze życie. Maluch uczy się, jak dbać o swoje zdrowie i jak funkcjonuje jego ciało. Dzięki książce dowie się, z jakich części składa się mózg, dlaczego jest taki ważny i za co odpowiada. Przekona się, że nawet emocje mają wiele wspólnego z mózgiem. Książka w przyjazny, prosty sposób wyjaśnia pojęcia, takie jak zmysły, pamięć, empatia czy świadomość. Mózg! Co w głowie siedzi to edukacja z humorem, opatrzona ilustracjami z całym mnóstwem szczegółów. A wszystko to w trwałej i bezpiecznej kartonowej formie z zaokrąglonymi narożnikami. W serii: Kłap! Co w zębach zgrzyta Mniam! Co w brzuchu burczy

Maria Skłodowska-Curie była fascynującą osobą. Wielu uważało, ze jest zbyt poważna – a ona była po prostu refleksyjna i bardzo skupiona – początkowo na nauce, potem na pracy naukowej. W jej czasach w Polsce kobiety nie mogły studiować na uniwersytecie, więc sama zarobiła na studia i wyjechała do Paryża, uczyć się na Sorbonie. Nie dbała o stroje (do ślubu poszła w granatowej, bardzo praktycznej sukience), obiady dla męża gotowała na laboratoryjnym palniku, a wkrótce po otrzymaniu Nagrody Nobla zaczęła jeździć z córką na front I wojny światowej, robiąc zdjęcia rentgenowskie rannym żołnierzom – tym samym wykorzystując swoje odkrycie w praktyce. Zawsze miała swoje zdanie i wiele niekonwencjonalnych pomysłów. Była dociekliwa i pracowita. Oryginalna, nietuzinkowa. Poznajcie jej niezwykłe życie!

Pewnego dnia 1941 roku siostra Jolanta zrozumiała, że to, co robi dla zamkniętych w getcie przyjaciół, nie wystarczy, aby ich ocalić. „Będę pomagać inaczej”, postanawia, i narażając życie swoje i ogromnej siatki ludzi, którzy myślą jak ona, codziennie ratuje kilkoro dzieci. Ich lista, umieszczona w zwykłej butelce po mleku, którą Jolanta zakopuje pewnego dnia pod jabłonką, liczy… dwa i pół tysiąca dzieci! „Ja tylko próbowałam żyć po ludzku… To przecież nic takiego. Każdy by tak zrobił. Trzeba podać rękę tonącemu. Nawet, jeśli nie umie się pływać, zawsze jakoś można pomóc. Nauczył mnie tego mój tatuś…” Poznajcie historię życia Ireny Sendlerowej.

Składam słowa, pierwszy poziom serii Czytam sobie, to wspaniały początek nauki czytania. Proste, acz zabawne historie są dziełem wybitnych polskich autorów. Opowiadania napisane są krótkimi zdaniami i przy użyciu 23 podstawowych głosek. Bardzo duża czcionka ułatwia czytanie, a zamieszczone po bokach stron ramki służą do ćwiczenia głoskowania. Wysokiej klasy kolorowe ilustracje są harmonijnym uzupełnieniem czytanego tekstu. Forma książek zgodna jest z zaleceniami metodyków.

„Tykocińskie” - urzekający, przemyślany cykl pięciu opowiadań otwiera nową serię Wydawnictwa VEDA pod nazwą „Krótkie Formy”. Autor wcześniejszych „Zaścianków Europy” wypracował własną, oryginalną formę, mieszczącą się gdzieś między listem, reportażem a gawędą. Opowiadaniu bohatera w pierwszej osobie, towarzyszy przyjazna narracja w liczbie mnogiej. Zatem - przyjeżdżamy, widzimy, zwiedzamy, wspominamy, pijemy trunki, co sprawia, że czujemy się zaproszeni do środka tych opowieści. Przyjeżdżamy więc do Tykocina na krótszą lub dłuższą wilegiaturę. Idealne miejsce na pobyt. I świetne na wypady - do lasu, na trzcinowiska, gdzie czaple, żurawie i para łabędzi, czy drugi brzeg leniwej o tej porze Narwi. Ale i przystań dobra na eskapady wyobraźni - w czasy historyczne, w wysokie rejony kultury i sztuki, aż do Witebska Marka Chagalla. Na miejscu atrakcje krajobrazowe, staropolskie śniadania, sączone wieczorami alkohole świata, trochę zabytków, jakieś judaica, wystawy, wernisaże. Epikurejski zachwyt nie zawsze potrafi jednak stłumić nostalgię i grozę – i szukamy kamyków, żeby położyć je na grobach, bo „pustka po Żydach i cisza” Ale nasz Tykocin, z atmosferą domu pracy twórczej, to też spotkania z ludźmi. Wciągające, domagające się zapisania rozmowy. Bo kogóż to tu zastajemy - szwedzkiego pisarza Mogensa Kjelgaarda, który napisał poruszającą opowieść tykocińską, Agnieszkę Osiecką, lekarkę Alinę Margolis-Edelman odsłaniającą tajemnicę żółtych żonkili, sędziwego Rubena z Argentyny, młodziutką Białorusinkę Olgę Mordas malującą w plenerze nadrzeczne pejzaże… Oni wszyscy współtworzą te tykocińskie narracje. „Mam silną intuicję – napisał we wstępie krytyk Roman Pawłowski - że opowiadania Michała Szymańczaka wzmocnią jeszcze energię nadnarwiańskiego miasteczka i wzbogacą mitologię tego miejsca. Bo opowieści są równie ważne co rzeczywistość. A może nawet ważniejsze”.