Ewangelickie duszpasterstwo Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w latach 1939-1949

More about the book

Po wybuchu II wojny światowej wielu ewangelickich kapelanów trafiło do obozów internowania i oflagów, a niektórzy zginęli, pozostali musieli się ukrywać. Po zwolnieniu, naczelny kapelan pozostał w Warszawie, pozbawiony mieszkania i możliwości pracy duszpasterskiej. W 1941 roku wojskowa ewangelicka służba duszpasterska odrodziła się w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie, a ks. Wilhelm Edward Wallner został mianowany kapelanem, pełniąc tę funkcję w latach 1943–1945. W powstaniu warszawskim zginął ks. Zygmunt Kuźwa, kapelan Armii Krajowej. Po wojnie, 1 maja 1945 roku, nowym naczelnym kapelanem został ks. dr Andrzej Wantuła, który pełnił tę rolę do listopada 1947 roku, kiedy to przekazał obowiązki ks. Władysławowi Fierli. Po wojnie, z wyjątkiem Wantuły, wszyscy kapelani ewangeliccy przystąpili do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia, kończąc służbę w 1949 roku i osiedlając się w krajach zachodnich. Towarzyszyli oni polskim uchodźcom, tworząc wspólne parafie i Kościół na obczyźnie. Publikacja ukazuje również problemy mniejszości wyznaniowej walczącej o wolność Ojczyzny oraz stającej w obliczu demobilizacji i emigracji. Autor, ks. dr Krzysztof Jan Rej, jest duchownym Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, nauczycielem religii ewangelickiej oraz autorem wielu prac na temat ewangelickiego duszpasterstwa wojskowego.