Współczesna dramaturgia rosyjskojęzyczna: nowe...

More about the book

W XXI wieku badacze, tacy jak Erika Fischer-Lichte, Dariusz Kosiński i Siergiej Ławliński, wskazywali, że zmiana paradygmatu tekstualności w dramaturgii jest związana z paradygmatem performatywności. Obecnie powrót performatywnego uznawany jest za kluczowy element myślenia i praktyk kulturowych. Performatywny potencjał tekstu dramaturgicznego postrzegany jest nie tylko jako część teatralnej interpretacji, ale także jako zjawisko poetyki tekstu. W zbiorze badań zaprezentowano rozszerzone rozumienie nowoczesnego dramatu jako formy bytu, narzędzia do interpretacji rzeczywistości oraz instancji autorefleksji i źródła formułowania koncepcji. Badania te ukazują, jak teksty dramatyczne mogą funkcjonować w kontekście kulturowym, wpływając na sposób, w jaki postrzegamy i interpretujemy otaczający nas świat. Warto zauważyć, że podejście to nie tylko wzbogaca nasze zrozumienie dramaturgii, ale także otwiera nowe perspektywy na analizę tekstów i ich performatywnych aspektów w kontekście współczesnej kultury.