Czarownica

More about the book

Michelet koncentruje się na postaci czarownicy, niezmiennej od średniowiecza i starożytności, opisując ją barwnie i dramatycznie. Czarownictwo ukazuje jako formę rebelii przeciwko ustalonemu porządkowi, również temu narzucanemu przez Kościół. Zniewolony lud stworzył postać czarownicy jako remedium na swoje opresje. Michelet przedstawia ją jako lekarkę ludu i prekursorkę medycyny, istniejącą „od czasów rozpaczy”. Krytykuje inkwizytorów, nazywając ich pisma jednostronnymi „bredniami”, a jego romantyczna wizja czarownicy, oblubienicy szatana, ukazuje ją jako postać, która czyniła zarówno dobro, jak i zło. Czarownica była egalitarna, przyjmując wszelkie prośby i żądania. Michelet, krytykując Kościół katolicki, stawia dawną wiarę wyżej niż chrześcijaństwo, zwłaszcza w jego rzymskokatolickim wydaniu. Czarownica to opowieść o duchowym i religijnym przywództwie nad ludem oraz archetypiczna buntowniczka, która za swoją mądrość płaci okrutną cenę: masowe donosy, tortury i śmierć na stosie. W dziele Michelet ukazuje nie tylko pasję, ale także złożoność społecznego porządku i jego ewolucję.