Przyspieszenie wyobcowanie rezonans

More about the book

Czym jest dobre życie i co nas powstrzymuje przed jego prowadzeniem? Dlaczego czujemy, że kręcimy się w kołowrotku, a świat staje się jedynie wydłużającą się listą zadań, którą można zrealizować tylko w trybie agresji? Te pytania motywowały mnie podczas pisania. Kiedy myślimy o braku czasu i pragnieniu dobrostanu, stają się one kluczowe, bowiem to, jak chcemy żyć, jest odzwierciedleniem tego, jak spędzamy czas. Wzrost gospodarczy i innowacje technologiczne były postrzegane jako warunki do zwiększenia autonomii, a wiele osób zyskało bezprecedensowy dostęp do dóbr i opcji życiowych. Obietnica nowoczesności brzmi, że to my decydujemy, jak żyć. Jednak te oczekiwania upadają w uprzemysłowionych państwach zachodnich. Współczesne pragnienie autonomii wymaga korekty poprzez odkrycie „pragnienia rezonansu”. Życie udaje się tam, gdzie ludzie doświadczają „doświadczeń rezonansowych” w pracy, społeczności, rodzinie, przyrodzie czy sztuce. Autonomia pozostaje ważna, ale „ślepe” mnożenie możliwości nie zawsze poprawia jakość życia. W doświadczeniach rezonansowych jednostki są poruszone przez to, co ich dotyczy, a jednocześnie odpowiadają na to emocjonalnie i cieleśnie, doświadczając siebie jako samoskutecznych.