Boso po tłuczonym szkle

More about the book

Jan Skcel jest jednym z najwybitniejszych czeskich poetów XX wieku, a wielu uważa go za największego. Choć jego poezja jest mało znana w Polsce, co jest częściowo winą samego poety, jej unikalność sprawia, że jest trudna do przetłumaczenia. Jego największym osiągnięciem są czterowiersze, które powstały w czasie przymusowego milczenia spowodowanego czechosłowackim reżimem komunistycznym, trwającym ponad dekadę. Ponad 220 krótkich wierszy zebranych w trzy cykle stanowi akt wolności poety, który nie mógł publikować, więc tworzył utwory, które mogły być zapamiętane i recytowane bez potrzeby druku. Skcelowe czterowiersze to arcydzieła mnemotechniki, pełne poetyckiej techniki, które łączą się z głęboką etymologią czeskiego języka. Milan Kundera podkreśla, że te wiersze najściślej wiążą go z językiem czeskim, czyniąc je dla niego niezwykle cennymi. W związku z setną rocznicą urodzin Skcela, pojawia się okazja, by podjąć próbę ich spolszczenia, mimo ryzyka, jakie to niesie.